Wilgje
Winterdepressie

Een wilgje stond aan de waterkant
En treurde haar blaadjes los in het zand.
De woeste wind woei ze ver weg van haar.
Zo bleef zij daar staan, naakt en naar...

Zij rilde van droefheid en van kou
En dacht heus dat zij sterven zou.
Treurig lang heeft zij zo gestaan.
Was het dan heus met haar gedaan?

Maar de zon wordt weer warm, de wind weer zacht...
Plotseling krijgt ons wilgje weer kracht.
Hier en daar springen knoppen wijd open
En overal zie je jong groen uitlopen.

Schoon en fris nu staat zij daar weer
En wiegt haar blaadjes heen en weer.
Innig blij met haar nieuwe schat
Koestert zij hen in het heldere nat.

En al weet zij dat er een dag zal komen
Dat dit geluk weer wordt weggenomen,
Ons wilgje heeft ook mogen leren
Dat alle seizoenen wederkeren.


Nirad (Tiny Heemskerk)
21-10-1971